نامه ای به زبان ریاضی به آقا امام زمان (عج)

گاهی دنیا را محور اعدادی فرض می کنم که جهت تو مبدا این محور است.هرکس در جهت مثبت تابی نهایت به خدای تو نزدیک می شود.وهر کس از دوستی و محبت تو دور می شد،در جهت دیگر تابی نهایت از تو دور می شود.

مولای من:   سری به سری های دنباله های منتظرانت بزنیم که سیگمای تمام آنها به 313 تن می رسد.چه فاجعه ای است این دنیا،مگر اوضاع قرینه شود یا محور زندگی ها انتقال یابد تا زمینه آمدنت در مختصات دنیا فراهم شود.
اینجا وقتی دلم می گیرد انتظار تو را مدل سازی می کنم تمام ابعاد ایمانم را در حکم ذره می بینم و آن چه به من آرامش می دهد این است که به هندسه عبادت روی آورم و در مستطیل سجاده سر بر دایره مهر تو گذارم و از خدای تو مهرت را طلب میکنم.
اما ... میدانم و خوب می دانم،
تو روزی خواهی آمد که تصاعد خوبی ها برقرار باشد.
که ارتفاع عدالت بر قاعده دنیا قابل ترسیم باشد.
که مساحت دنیا فضای پیوسته خوبی ها باشد.
که از جمکران تا وادی سهله خط مستقیم عشق باشد.
که انتظار و اشتیاق تنها مجهول مسأله انسان ها باشد.
به امید طلوع آقا در بیکران دنیا...