معلم تو را سپاس : ای آغاز بی پایان ، ای
وجود بی کران ، تو را سپاس .ای والا مقام ، ای فراتر از کلام، تورا سپاس.
ای که همچون باران بر کویر خشک اندیشه ام باریدی سپاست می گویم، تو را به
اندازه تمام مهربانی هایت سپاس می گویم . ای نجات بخش آدمیان از ظلمت جهل و
نادانی،ای لبخندت امید زندگی و غضبت مانع گمراهی تو را سپاس می گویم . این
تویی که با دستان پر عطوفتت گلهای علم و ایمان را در گلستان وجود می
پرورانی و شهد شیرین دانش را به کام تشنگان می ریزی. پس تو را ای معلم به
وسعت نامت سپاس می گویم . همان نامی که چهار حرف بیشتر ندارد ، اما کشیدن
هر حرف و صدایش زمانی به وسعت تاریخ نیاز دارد...